آخرین مطالب
امکانات وب
کتاب «بام بلند هم‌چراغی» از کتاب‌های خوب و رضایت‌بخشی بود که امسال خواندم. تسلط مصاحبه‌گر (سعید پورعظیمی) بر موضوع‌ها و مباحث و رویدادهای زندگی و شعر شاملو صدها آفرین دارد. در سوال‌هایی که از آیدا م آنگیل...ادامه مطلب
ما را در سایت آنگیل دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : angilo بازدید : 50
«ماهی» از شعرهای زیبای نیمایی شاملوست که با بهترین شعرهای سپیدش برابری می‌کند. بی‌گمان یکی از دلایل این زیبایی وزن این شعر است. هر چند موسیقی از دیگر عناصر شعر جدا نیست، نکته مهم این است که شاعران نامدار در این وزن شعرِ بد کم سروده‌اند. شاید این وزن زیبایی سرشتی داشته باشد! نمی‌دانم. مفعولُ فاعلاتُ مفاعیلُ فاعلن، یا به قول عروضیان «مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف» از وزن‌های گوشنوازیی است که با شعر نو آنگیل...ادامه مطلب
امینی بهمنیار عرب‌زاده، نویسنده تاجیکستانی، داستانی دارد به نام «دانه در دستاس». شخصیت اصلی این داستان مردی است خمارزده و بی‌سروسامان به نام «میرک». خلاصه اینکه زن میرک زندگی آشفته شوهر را تاب نمی‌آورد و دست کودکانش را می‌گیرد و به خانه پدری می‌رود. میرک که از بازگشت زن و فرزندان نا امید می‌شود، به کمپیر (پیرزن) فال‌گیر و گره‌گشا می‌پناهد. پیرزن می‌گوید باید چند تار موی زنت را بیاوری تا با این آ آنگیل...ادامه مطلب
کتاب «پرتاب بومرنگ» دربردارنده مقاله‌ها و یادداشت‌هایی درباره شعرهای عباس صفاری است. یادداشتی هم از من با عنوان «بندبازی بر واژگان» در این کتاب هست.
ناشر: آرادمان
پرتاب بومرنگ
+
نوشته شده در شنبه چهاردهم مرداد ۱۳۹۶ساعت 22:44 توسط عباس سلیمی آنگیل
|
آنگیل...سخنی درباره «آموزشِ زبان مادری» و «آموزش به زبان مادری»
ای بسا هندو و ترک هم‌زبان...
پیش از آغاز سخن، امیدوارم این بحث گشایشی باشد برای پرداختن به سویه‌های ناپیدای «آموزش به زبان مادری» در ایران. عموم کسانی که به «آموزش به زبان مادری» باور دارند، تنها به چند اصطلاح تراش‌نخورده و گنگ استناد و بسنده می‌کنند و از حق شهروندی و مبانی حقوق‌بشریِ چنین آموزشی سخن می‌گویند. این مسئله بی‌گمان مانند هندوانه‌ای سربسته است و تا شکافته نشود، از چندوچونش آگاه نخواهیم‌بود. در اینجا کوشش من این است که در حد توانم ریزتر و اجرایی‌تر آن را بنگرم و از سخنان قالبی بپرهیزم.
الف) آموزش به کدام زبان مادری؟ آنگیل...ادامه مطلب
«ماهی» از شعرهای زیبای نیمایی شاملوست که با بهترین شعرهای سپیدش برابری می‌کند. بی‌گمان یکی از دلایل این زیبایی وزن این شعر است. هر چند موسیقی از دیگر عناصر شعر جدا نیست، نکته مهم این است که شاعران نامدار در این وزن شعرِ بد کم سروده‌اند. شاید این وزن زیبایی سرشتی داشته باشد! نمی‌دانم. مفعولُ فاعلاتُ مفاعیلُ فاعلن، یا به قول عروضیان «مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف» از وزن‌های گوشنوازیی است که با شعر نو فارسی پیوند خورده است. نمی‌توانم با قطعیت بگویم اما به احتمال بسیار اگر آماری -در شعر نیمایی- گرفته شود، درمی‌یابیم که شمار شعرهای ماندگار این وزن از شمار شعرهای ماندگار دیگر وزن‌ها بیشتر است. برخی آنگیل...ادامه مطلب
امینی بهمنیار عرب‌زاده، نویسنده تاجیکستانی، داستانی دارد به نام «دانه در دستاس». شخصیت اصلی این داستان مردی است خمارزده و بی‌سروسامان به نام «میرک». خلاصه اینکه زن میرک زندگی آشفته شوهر را تاب نمی‌آورد و دست کودکانش را می‌گیرد و به خانه پدری می‌رود. میرک که از بازگشت زن و فرزندان نا امید می‌شود، به کمپیر (پیرزن) فال‌گیر و گره‌گشا می‌پناهد. پیرزن می‌گوید باید چند تار موی زنت را بیاوری تا با این آینه لب‌پریده و ... مشکلت را حل کنم. میرک به موی زنش دسترسی ندارد. به آغل می‌رود و چند تار از موی بز را می‌چیند و برای پیرزن می‌برد. نیمه‌های شب در خانه (اتاقش) را محکم می‌کوبند. میرک از خواب می‌پرد، ب آنگیل...ادامه مطلب
ایالت خودمختار ارومیه در آذربایجان غربی چه خبر است؟
بگذارید از اینجا بیاغازم؛ یکی از افتخارات تمدن ایرانی تکثر آن است. این تکثر و چندگانگی چیز تازه‌ای نیست. ایران همیشه جایگاه اقوام و زبان‌ها و فرهنگ‌های گوناگون بوده است. این گوناگونی خللی بر همگرایی ایرانی وارد نکرده و نخواهد کرد. سال‌ها پیش از عصر ملت‌سازی‌های زورکی و تقلبی ایرانیان یک ملت بوده‌اند. اگر در قرن بیستم در کشور همسایه ما، ترکیه، چندین نسل‌کشی برای همگون‌سازی و ملت‌سازی رخ داد و در ایران شاهد چنین فجایعی نبودیم، به همین ویژگی بازمی‌گردد. اگر در آمریکا سرخ‌پوستان قتل‌عام شدند و در اروپا صدها زبان پس از انقلاب کبیر فرانسه نابود ش آنگیل...ادامه مطلب
آدم‌هایی که پیرانه‌سر همه چیز را از دست‌رفته می‌بینند، بسیار خطرناک‌اند؛ چیزی برای از دست دادن ندارند. به سیاهی رسیده‌اند و بالاتر از سیاهی رنگی نیست. جوان که باشی هنوز امیدی هست که شاید- به قول سعدی- آخری بود آخر شبان یلدا را! اما سالدیدگان...؟! خب، اگر از توده مردم باشند، به جان زن و فرزند و همسایه می‌افتند؛ غرولند می‌کنند، زیر لب نجوا می‌کنند و حتی ممکن است در بوستان‌های شهر توپ فوتبال کودکان را پاره کنند و دشنام رکیک بگویند. اگر از روشنفکران یا روشنفکرنمایان باشند و پی ببرند که هم جوانی خود را تباه کرده‌اند و هم در تباهی میلیون‌ها نفر بی نقش و بی تاثیر نبوده‌اند، آن وقت اوضاع فرق می‌کند آنگیل...ادامه مطلب
«آدمی را از چهار چیز ناگزیر بود. اول نانی دوم خُلقانی سوم ویرانی چهارم جانانی». این را عنصر المعالی در کتاب قابوسنامه از زبان ابوسعید ابوالخیر نقل می‌کند. (قابوسنامه، تصحیح غلامحسین یوسفی، 1380، ص 82 ) به گمانم در اسرارالتوحید یا «مقامات»های دیگرِ ابوسعید نیامده است. شاید هم آمده و حافظه من مشکل دارد. نان در پایه هرم است و جانان (دلدار، معشوق) در سر هرم. خلقان (پوشاک) و ویران (خانه، مسکن) در میانه‌اند. بسیار تیزبینانه است. کهن‌تر از هرم مازلو است و حق تقدم دارد. ابوسعید ابوالخیر از مهترین آدم‌های عصر اسلامیِ ایران است. برای شناخت او باید به کتاب اسرا آنگیل...ادامه مطلب